Savremena nauka je još dvadesetih godina prošlog vijeka utvrdila da zvuci i pokreti dopiru do bebe već tokom njenog embrionalnog života. Zahvaljujući skupljanju raznovrsnih čulnih utisaka koji joj dolaze preko majke, za bebu je, iako još nije rođena, važno da li je začeta u ljubavi, da li je trudnoća bila planirana ili se dogodila “slučajno”, da li je majka po karakteru stabilna, strpljiva, umije li da se čuva stresa, vodi li računa o svojoj ishrani tokom trudnoće… Takođe, bitno je čemu je majka izložena u toku trudnoće. Muzika koju sluša, način na koji provodi svoje slobodno vrijeme, knjige koje čita, razgovore koje vodi…utiču na ženino raspoloženje, a time i na njenu bebu.
Podizanje svijesti i razmišljanje o sebi kao roditelju, upravo prije rođenja djeteta je preduslov što bolje pripreme za ovu ulogu. Danas postoje mnoge tehnike i metode koje taj stav potpomažu, a većini je zajedničko ozbiljno unutrašnje preispitivanje. U pojedinim klinikama (na primjer, klinika Mountain u Kaliforniji), sprovodi se tehnika “čišćenje paučine” koja podrazumijeva dubinsko otvaranje kao uvod u psihološku pripremu za porođaj. Obavlja se u 36. nedelji trudnoće, a u ovom terapeutskom radu učestvuju i trudnica i njen partner. Upravo zbog potrebe “slaganja kockica” ili eventualnog smirivanja zbog svega što se tokom ove tehnike može “otvoriti” ili izreći, ova se tehnika i sprovodi nekoliko sedmica prije samog porođaja.
Zašto je važna primjena tehnika “čišćenja” prije rođenja djeteta? Svi mi tokom godina prisvojimo brojne predrasude sredine u kojoj živimo kao i mnogo stresa, loših iskustava, limitirajućih uvjerenja. Da bi se upustili u borbu sa sopstvenim negativnostima moramo ih, najprije, osveijestiti. Povećanom sviješću istovremeno povećavamo sopstvene šanse da upravo ta područja kontrolišemo. A zatim, ukoliko više uspijevamo da pobjeđujemo svoje negativnosti, utoliko smanjujemo rizik da sopstvenim mentalnim mrakom (pojedini autori ovaj pojam definišu kao “mentalni otpad”) zagadimo svoje dijete.
Molekuli emocija u pupčanoj vrpci
U zavisnosti od poruka koje primi beba, još u svom embrionalnom stadijumu, kao i tokom prve godine života po rođenju, ona stiče utisak da je svijet “napolju” pretežno prijatno ili pretežno neprijatno mjesto. Ukoliko su poruke podržavajuće, ohrabrujuće, sa mnogo nježnosti i ljubavi – utoliko se u djetetu više i snažnije razvija osjećaj lične vrijednosti, povjerenja i ljubavi.
Pretporođajna komunikacija se odvija na više nivoa. Ćelijski nivo. Engleski psihijatar Ronald Leng samo je jedan od hiljada drugih koji smatra da zahvaljujući moći naših ćelija embrion apsorbuje i nagomilava sva iskustva u kontaktu sa svojom životnom sredinom (majkom), još prije razvoja posebnog, sopstvenog neuralnog ćelijskog tkiva. Odnosno, kroz pupčanu vrpcu i posteljicu prenose se i majčini molekuli emocija, stresa, lični stavovi, raspoloženja, iskustva. Naime, nerođeno dijete je dio tijela svoje majke, baš kao njeno srce ili pluća. A ono što vam se dešava u emocijama ili mislima, zna i vaše srce, zar ne?
Taktilni nivo. Komunikacija sa bebom se ostvaruje i kada trudnica mazi svoj stomak. Sa svoje strane, nerođeno dijete može komunicirati ritanjem. Osim fiziološki izazvanog ritanja, zabilježeni su brojni slučajevi da se bebe više ritaju kada slušaju muziku koja im se dopada (opuštaju se ili protežu), ili upravo suprotno, kada im se izrazito ne dopada (ritanje trzajućim pokretima, ili grčenje) Zato se i preporučuje trudnicama da što više maze svoj stomak, tepaju, pokušavaju da budu pozitivne, pjevuše…
Intuitivni nivo. Neverbalni, osećajni kanal intuicije prenosi majčine misli, i većinu njenih emocija djetetu. Smatra se da se u toku trudnoće, ponekad u obliku snova, a ponekad u obliku jasnih slutnji u stanju jave, majka i beba komuniciraju, na potpuno osoben način, teško opisiv i razumljiv za one koji ga nisu lično iskusili. Kasnije, kada se dijete rodi i vremenom usvoji verbalan način komuniciranja, ovaj vid postepeno blijedi.
Muzika kao komunikacija. Istraživanja potvrđuju da su one pjesme koje su buduće mame pjevale tokom trudnoće, upravo one iste pjesme koje su bebe, i po rođenju, najbrže umirivale ili uspavljivale. U mnogim zemljama Afrike (Uganda, Nigerija) žene plešu i pjevaju tokom cijele trudnoće jer znaju, po generacijama svojih predaka, da će tim istim pjesmama uskoro uspavljivati svoju djecu. Sličan običaj postoji i u Japanu gde se sa nerođenom bebom komunicira putem pjesme. Mnoga od ovih znanja nosimo kao sastavni dio nas samih, nesvjesni da ih imamo. Na primjer, u svim djelovima svijeta majke instinktivno privijaju dijete koje plače na lijevu stranu tijela, pored srca, kako bi ih što brže smirile. “Pjesma” tj. ritam maminog srca je zvuk koji beba dobro poznaje.
Razmislite, kvalitet života i vas i vašeg djeteta zavisi od onoga kako sa njim komunicirate još u periodu trudnoće, kao i od onoga šta sebi priuštite, u šta vjerujete, kako se ponašate… Zato, učinite sve što možete da prva učionica vašeg djeteta, odnosno, vaš stomak, bude mjesto za učenje razumievanja, ljubavi i povjerenja. Vaše dijete to sigurno zaslužuje.
Izvor Sensa
